عسل در ویکی پدیا

عسل در ویکی پدیا

. 

 

عَسَل که آن را به فارسی اَنگَبین گویند مایعی شیرین و گران‌رو است که زنبورعسل از شهد گل‌ها تولید می‌کند.

عسل مهم‌ترین منبع مواد قندی شناخته شده‌است و پانزده نوع قند دارد که مهم‌ترین آنها فروکتوز، گلوکز و ساکاروز است. در مجموع یک کیلوگرم عسل ۳۲۵۰ کالری حرارت و انر‍‍‍‍‍ژی دارد. عسل به لحاظ داشتن برخی مواد تخمیری در تبادلات غذایی و کمک به هضم غذا بالاترین مرتبه را در میان غذاها دارد، از این دسته مواد می‌توان به آمیلاز، اینورتاز، کاتالاز و پراکسیداز اشاره کرد. همچنین عسل دارای ویتامین‌های بسیاری از جمله ویتامین‌های B2 ،B5 ،B4، نیاسین، پریدوکسین و ویتامین‌های C ،K ،E ،A است. میزان این ویتامین‌ها در عسل زیاد نیست؛ با این حال کافی و مفید است. عسل دارای انواع پروتئین، اسیدهای آمینه، اسیدهای آلی مثل اسید فرمیک و مشتقات کلروفیل و مقداری آنزیم و رایحه‌های معطر است. املاح معدنی در عسل فراوانند؛ از جمله کلسیم ، پتاسیم، سدیم، منگنز، آهن، کلر، فسفر، گوگرد و ید.

بسیاری از پژوهشگران تأکید دارند که عسل حاوی عوامل قوی ضدمیکروب و نیز حاوی هورمون‌های نباتی و هورمون‌هایی از مشتقات استروژن است.^[ 

^. 

^. 

^تعریف

هیچ تعریف رسمی از طرف وزارت خوراک و دارو ارائه نگردیده، اما طبق تصویب‌نامه ۱۹۰۶ فدرال غذا و داروی آمریکا، عسل چنین تعریف شده‌است:

«

عسل، شهد و ماده مترشحه محتوی قند گیاهان است که توسط زنبور عسل جمع آوری شده، تغیر حالت داده و در شان عسل ذخیره می‌گردد

»

 ویژگی‌ها

وزن مخصوص عسل حدود ۴/۱ – ۴۲/۱ و pH آن ۷/۳ تا ۵/۴ در تغییر است. بنابراین با وجودی که عسل یک ماده اسیدی ست، ولی به علت شیرینی خاص حالت اسیدی آن محسوس نیست.

 رنگ

رنگ عسل‌های مختلف، باتوجه به منابع اصلی شهد از سفید روشن تا سیاه متغیراست. بنابراین ، آن چه به غلط بین عوام شایع شده‌است که عسل زنبوران مادر (یعنی جمعیت زنبور عسل با ملکه مسن) تیره و غلیظ است، اما عسل زنبوران جوان (یعنی بچه کندوها)، روشن ورقیق است، پایه علمی ندارد. به عنوان مثال:

• رنگ عسل اقاقیا، سفید روشن مانند آب است
• رنگ عسل افرا، لیمویی رنگ
• رنگ عسل اسپرس، زرد طلایی
• رنگ عسل انواع میوه‌ها، زرد متمایل به قهوه‌ای
• رنگ عسل شبدر سرخ، زرد تمایل به قرمز
• رنگ عسل زیرفون، زرد متمایل به سبز
• رنگ عسل گل قاصد، زرد تیره
• رنگ عسل نارون، قهوه‌ای
• رنگ عسل صنوبرو زبان گنجشک، سبز تیره تا سیاه

نوع عسل:	رنگ:
اقاقیا	سفید
بهارنارنج	زرد طلایی
جنگل‌های مازندران	زرد مایل به سبز
آویشن	عقیقی قرمز
جنگل‌های کاج اروپا	قهوه‌ای

  

فواید

ویژگی مهم عسل آن است که این مادهٔ طبیعی به شرط دوری از رطوبت، در مدت طولانی فاسد نمی‌شود. برای نگهداری بعضی مواد به دور از فساد هم از آن استفاده می‌شود مثلا شاه‌توت را با آن مخلوط می‌کنند و هر چند روز یک بار آن را وارونه می‌کنند تا عسل به همه جای آن برسد و بدین طریق شاه‌توت تا یک سال فاسد نمی‌شود.^[۱] دیگر آنکه این ماده فقط در صورتی ارزش غذایی خود را از دست می‌دهد که بیش از ۶۰ درجه حرارت ببیند. عسل از قدیم جهت طعم‌دهی یا تغییر مزهٔ داروها مورد استفاده بوده‌است. قدمت استفاده از عسل در مصر حداقل به ۲۲۰۰ تا۲۶۰۰ سال قبل از میلاد مسیح می‌رسد. مصریان قدیم از عسل دست کم به صورت ۹۰۰ فراورده بهره می‌برده‌اند. محصول سالانهٔ عسل در جهان حداقل ۳۰۰٫۰۰۰ تن است.

 فواید دارویی و درمانی

در باب خواص درمانی عسل نکات بسیاری وجود دارد، از جمله می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

1. عسل در جلوگیری از پوسیدگی دندان: در تحقیقات دو تن از محققان به نام‌های وسبورن و نوزیسکین‌وست این نتیجه حاصل شد که افرادی که از عسل استفاده می‌کنند (روزانه ۷۰ گرم)به پوسیدگی دندن مبتلا نشده‌اند. علاوه بر اینکه عسل قندی طبیعی است، خاصیت ضد میکروبی آن نیز در پیشگیری از پوسیدگی مؤثر است و همچنین در رشد استخوان‌ها و درمان نرمی استخوان و تقویت لثه بسیار سودمند می‌باشد. اگر عسل با ذغال طبی مخلوط شود باعث سفیدی و براقی دندان‌ها می‌شود.
2. عسل در طب کودکان: مصرف عسل در کودکان می‌تواند باعث افزایش وزن آنها شده و حال عمومی کودک را بهبود بخشد، نیز نیاز کودک به ویتامین B۶ را پاسخ می‌گوید. البته به علت احتمال ایجاد واکنش‌های حساسیتی استفاده از عسل برای کودکان تا زیر ۲ سال ممنوع است.^{[نیازمند منبع]}
3. عسل و بیماری‌های پوستی: در گذشته درمان زخم‌های کهنه و چرکی با عسل متداول بوده‌است، هم اکنون نیز این ماده برای درمان زخم‌های پوستی مزمن کاربرد دارد، رشد میکروب‌ها را متوقف کرده و پوست و اعصاب را تغذیه می‌نماید. عسل برای درمان زخم سپتیک از ساولون بهتر عمل کرده و در درمان عفونت‌های پوستی بهبود سریع‌تری نسبت به پماد آمپی‌سیلین نشان داده‌است، عسل ضد کاندیدا و تریکوفیتون منتاگروفیتیس است و در درمان عفونت‌های پوستی ناشی از این دو بسیار مؤثر است. نیز این ماده به علت ساز و کار رطوبت‌گیری خود، موجب کاهش ادم زخم شده، در تسریع فرایند التیام مفید است. وجود مادهٔ اینهیبین که خاصیت ضد باکتریایی دارد، احتمالاً از طریق از بین بردن باکتری‌های زخم‌های بستر موجب تسریع التیام آنها می‌شود.
4. عسل و بیماری‌های گوارشی: عسل به علت داشتن بعضی آنزیم‌ها به هضم غذا کمک می‌کند، مثل: لیپاز ، آمیلاز ، ساکاراز و...

عسل از شدت هیپر اسیدیتهٔ معده می‌کاهد و می‌تواند در افراد مبتلا به ترش کردن یا رفلاکس مؤثر باشد، برای زخم معده و التهاب آن نیز مفید است.دستگاه گوارش را پاک می سازد و ضد اسهال است در تحقیقات ثابت شده اثر بسیار مفیدی بر عفونت های معده با هلیکو باکتر پیلوری دارد.از این رو ضد زخم معده و دستگاه گوارش است.

از سایر مصارف درمانی عسل می‌توان به اثرات کمک درمانی در بیماری سل، التهاب ریه، آسم و ذات‌الریه اشاره کرد، همچنین می‌توان از اثرات کمکی آن در انواع زخم و التهاب‌های قرینه و سوزشهای چشم نام برد.

عسل در درمان بیماری‌های زنان و زایمان، بیماری‌های قلبی، بیماری‌های کلیوی و بیماری‌های اعصاب نقش به سزایی داشته‌است، نیز در درمان بیماری‌های خونی مفید بوده، گلبولهای قرمز و هموگلوبین را افزایش می‌دهد و خاصیت ضد خون ریزی دارد، از این رو می‌تواند نقص ویتامین ک بدن را جبران کند.

 تولید عسل

تولید عسل از جمع‌آوری شهد گیاهان شروع می‌گردد. بدین ترتیب که زنبور عسل شهد شیرین و رقیق را از جام گل‌ها جمع‌آوری نموده وآن‌ها را تغیر شکل داده و به شکل محلولی عالی، غلیظ و مغذی در می‌آورد. زنبور عسل شهد گیاهان را در موقع جمع‌آوری، به طور موقت در عسلدان خود جمع‌آوری می‌نماید و در هر نوبت پرواز برای جمع‌آوری شهد، حدود ۴۰ میلی‌گرم شهد را به کندو حمل می‌کند.

زنبور مزرعه موقع برگشت و حمل شهد به کندو، در بین راه مقداری از آب شهد را جذب، و بعداً از کلیه‌ها دفع می‌کند. ضمنا مقداری دیاستاز diastase از نوع اینورتازinvertase (که تجزیه کننده مواد قندی ست) از جداره عسلدان ترشح و به شهد می‌افزاید. کارگر مزرعه، این شهد یا به اصطلاح عسل نارس را در داخل سلول‌ها قرار می‌دهد و مجددا جهت جمع‌آوری به سوی مزارع و منابع برمی‌گردد.

هنوز ثابت نشده‌است که زنبور عسل می‌خوابد، بنابراین طول شب فرصت خوبی است برای به قوام آوردن عسل، به این ترتیب که در خلال شب شهدهای ذخیره شده رامجدداً از انبارهای سلول‌ها می‌مکند و به سلول‌ها برمی‌گردانند. در هر نوبت مکیدن و برگرداندن، مقداری دیاستاز به شهد اضافه نموده و به عکس کمی از آب اضافی شهد را به کمک جداره‌های عسلدان جذب می‌کنند. این عمل، تا به قوام رسیدن عسل توسط زنبورانی که این وظیفه را به عهده دارند، آن قدر ادامه پیدا می‌کند تا شهد حاصله به مایع غلیظ قوام یافته‌ای که معمولاً دارای ۱۷ تا ۶/۱۸ درصد آب است تبدیل گردد.

 ترکیبات

ترکیبات یک عسل معمولی بدین صورت است:

• فروکتوز ۱-۳۸/۲٪
• گلوکز ۲-۳۱/۰٪
• آب ۳-۱۷/۱٪
• مالتوز Maltose ٪۴-۷/۲
• کربوهیدرات‌ها Carbohydrates ٪۵- ۴/۲
• ساکاروز ۶-۱/۵٪
• املاح معدنی ، ویتامین ، آنزیم ۷- ۰/۵٪ Minerals – Vitamins – Enzymes

ترکیبات عسل بسته به نوع تغذیه زنبور عسل بدین معنی که از چه گلی یا گلهایی استفاده کرده متفاوت است. یعنی عسل تولیدی بسته به این که زنبور، از چه گیاهی استفاده کرده گوناگون است.

در صد آب موجود در عسل‌ها، به شرایط اقلیمی ومیزان رطوبت منطقه بستگی دارد. در منا طقی که میزان رطوبت هوا بالاتر است ، درصد آب عسل بیش تر است. برای مثال عسل‌های شمال رقیق‌تر از عسل‌های شمیرانات تهران است. درصد آب عسل با توجه به شرایط آب‌وهوایی منطقه استقرار کندوها، می‌تواند تا حدود ۲۵ نیز بالا رود. به این ترتیب از لحظه شهد آوری تا تولید عسل، دو مرحله انجام می‌گیرد. مرحله اول رنبوران هم به طور فعال هم به طور انفعالی آب را از محلول رقیق شهد که به طور معمول دارای ۶۰ درصد آب است، جدا می‌کنند. (آب شهد گل‌ها بین ۵۰ تا ۸۰ در صد متغیر است). برای مرحله دوم باید گفت قند مسلط درشهد، ساکاروز است که با فعالیت آنزیمی به دکستروز dextrose و لوولوز (levulose) و ظاهرا با مقادیر کمی از سایر قندها طی این مرحله ترکیب می‌شوند. در نتیجه محلول غلیظی از قندهای ساده که ماده حل شده آن بیش از حل نشده هاست، ماده‌ای دارویی ومغذی به نام «عســـــل» به وجود می‌آید.

عسل‌های دارای منبع گیاهی متفاوت دارای رنگ و طعم متفاوت بوده و به مقادیر نه زیاد متفاوت، حاوی قندها (ساکاروز، لوولوز، دکستروز، مالتوز و غیره) و حاوی اسیدها، پروتئین‌ها،پیک مان‌ها، مواد معطر و خوشبو کننده وهم‌چنین املاح (نظیر سدیم، گوگرد، منیزیوم، فسفر، کلر، پتاسیم، سیلیکا و غیره) آنزیم‌ها( مانند دیاستاز، گلوکز اکسیداز، کاتالاز، فسفاتاز و انورتاز) و هم‌چنین حاوی ویتامین‌ها (پرودوکسین، فولیک اسید) و غیره می‌باشند.

 تقسیم‌بندی انواع عسل

عسل را معمولاً به چند طریق تقسیم بندی می‌کنند:

1. یکی براساس منبع اصلی گیاهی که عسل از شهد آن ساخته شده‌است. مانند عسل گز ، عسل آویشن، عسل گون، عسل بهار نارنج وغیره. ولی به علت متنوع بودن گیاهان منطقه استقرار کندوها، عسل‌های به دست آمده کم‌تر تک‌گلی بوده واکثرا از چندین گیاه تولید می‌شوند. اگر اصطلاحا می‌گویند عسل گز یا عسل آویشن، احتمالا منظور این است که بیش‌ترین شهد از نباتات گز وآویشن وارد عسل شده‌است. دکتر هریک در سال ۱۹۴۸ از طرف موئسسه فائو (F.A.O) اعلام نمود که «نمی‌توان عسل را بر اساس نام گیاه نام‌گذاری نمود، مگر در جایی که پوشش گیاهی منطقه منحصر به یک گیاه یا تک‌گلی باشد.»^{[نیازمند منبع]}
2. تقسیم بندی دیگری که معمولاً برای عسل‌های مختلف در نظر گرفته می‌شود، بر اساس نام منطقه استقرار کندوهاست. مانند عسل اعلای فیروزکوه ، عسل خوانسار، عسل گرمابدر، عسل تهران، عسل سهند وغیره. برای هریک از این مناطق تقسیم بندی دیگری نیز اضافه می‌کنند. مثلا می‌گویند «عسل بهاره تهران» و «عسل پائیزه تهران» منظور ازعسل بهاره عسلی است که اکثرا از نباتات بهاره و شهد درختان میوه حاصل شده و تا شکفتن گل‌های درختان اقاقیا ادامه دارد. عسل پائیزه عسلی ست که از نباتات تابستانی و پائیزه که معمولاً بعد از اقاقیا رشد می‌کنند، تولید می‌گردد.
3. تقسیم بندی دیگری هم برای عسل در نظر می‌گیرند

 رس کردن (شکرک زدن)

آیا عسل طبیعی هم شکرک می‌زند؟ به جرأت باید گفت بله! تقریبا تمام عسل‌های طبیعی باتوجه به میزان مواد تشکیل دهنده، وضعیت آب‌وهوا وشرایط اقلیمی، میزان درجه حرارت محیط وروش تصفیه، طریقه انبار کردن و نگهداری، درکوتاه زمان یا دراز مدت در فواصل متفاوت زمانی شکرک می‌زنند.

شکرک زدن عسل، نه تنها دلیل بر بدی وتقلبی بودنش نیست، بلکه برعکس معرف آن است که عسل کاملا سالم بوده و به هیچ وجه با شکر مخلوط نشده‌است و این خلاف تصور غلط و رایج در ایران می‌باشد که عسل شکرک زده و سفت شده را تقلبی می‌دانند. دلیل متبلور شدن و رسوب دادن عسل وجود دیاستاز و هم چنین مقدار قند گلوکز در آن است. دیاستازها ذرات خیلی ریز عسل را به خود جذب و کدر نموده و باعث ته‌نشین شدن آن می‌شوند.

مقدار گلوکز هرچه بیش تر باشد، عسل زود تر متبلور و ته‌نشین می‌گردد. این فقط در عسل‌های طبیعی وغیر تقلبی دیده می‌شود. زیرا تنها عسل‌های طبیعی هستند که در داخلشان دیاستاز وجود دارد. عسل‌های غیر طبیعی فاقد آنند.

بنابراین نتیجه می‌گیریم هر عسلی که بعد از مدتی ته‌نشین شد، حتماً سالم وطبیعی است، بر خلاف تصور مردم! و هرگاه عسل ته نشین نشد، می‌تواند تقلبی باشد. ولی دراین جا موضوع دیگری نیز باید در نظر گرفته شود و آن این که، مدت لازم برای ته نشین شدن عسل‌های طبیعی مختلف فرق می‌کند. این مدت تابع مقدار قند گلوکز موجود در آن است. مثلا عسل للکی و کلزا یک هفته پس از استخراج ته نشین وسفت می‌شوند. ولی عسل اقاقیا به چهار سال وقت نیاز دارد تا ته نشین گردد و معمولاً کسی عسل را چهار سال نگهداری نکرده وسال اول مصرف می‌نماید. به عقیده افرادی عسل اقاقیا همیشه صاف و شفاف خواهد بود.

متقاضیان عسل در خیلی از کشورهای اروپایی، عسل شفاف و روان را نپسندیده و آن را مصرف نمی‌کنند، چون معتقدند عسل سفت شده و شکرک زده خوش مزه تر است. این انتخاب بر خلاف عقیده مصرف کنندگان عسل در ایران است، که عسل شکرک زده را نمی‌خورند.

آن چه ما می‌توانیم به طور خیلی دقیق تر در این باره اظهار کنیم، این است که وقتی عسل رسوب داد، حتماً سالم وطبیعی است. ولی وقتی که رسوب نداد، می‌تواند هم طبیعی و هم مصنوعی باشد. تشخیص این امر به عهده آزمایشگاه‌هاست. مسلم است که نشخیص عسل طبیعی از غیر طبیعی به کمک انگشت یا قاشق و مزه غیر ممکن است.

دکتر محمد عراقی استاد و عضو هیئت دانشکده کشاورزی زنجان، دلیل شکرک زدن عسل‌های طبیعی را چنین می‌نویسد:

«

قند‌های غالب وساده عسل اغلب دکستروز و لوولوز می‌باشند که خاصیت شیرینی و رطوبت‌گیری و ارزش انرژی وسایر خواص فیزیکی را به آن می‌دهند. در اکثر عسل‌های حاصل از گل‌ها، مقدار لوولوز بیش تر از دکستروزاست و تنها در عسل‌هایی که سریع رس می‌کنند، مقدار دکستروز بیش تر از لوولوز است. عسل رس کرده ومایع از نظر ترکیبت وخواص خوراکی هیچ گونه اختلافی باهم ندارند. در بعضی از کشورها، بیش تر عسل رس کرده به بازار می‌دهند. ولی باید دقت شود که دانه‌های رس نرم و یکدست باشد. در چنین شرایطی، عسل رس کرده کلیه خواص خود را داراست. اگر دانه‌های رس درشت و ناهمگون باشند، معلوم می‌شود که عسل حرارت داده شده (یا بیش از یک بار گرم شده) و فاقد بعضی از خواص آنزیمی و دیاستازی است. پس شکرک زدن عسل بستگی به نگهدای وترکیب عسل دارد. بعضی ازعسل‌ها، هرگز شکرک نمی‌زنند. بعضی دیگر در ظرف چند روز پس از استخراج یا حتی داخل شان (در قاب عسل) شکرک می‌زنند

»

ویلیام لرد (WILLIAM LORD) از بخش حشره‌شناسی کارولینای شمالی درباره مورو شکرک زدن عسل و دلایل آن چنین می‌نویسد:

«

تقریبا در تمام عسل‌ها، پس از مدت زمان معینی، قند‌های موجود از مایع جدا شده و بلورهایی را تشکیل می‌دهند. این مرحله از بلوری شدن را شکرک زدن می‌نامند ... تقریبا تمام عسل‌ها با اختلاف فاصله زمانی، بعضی زودتر و بعضی دیر تر شکرک می‌زنند ... سرعت رسوب کردن قندها یا شکرک زدن بستگی به منبع شهد یا گل و گیاهی دارد که عسل از آن تولید شده‌است. سرعت رسوب کردن قندها و شکرک زدن در تمام عسل‌ها به یک اندازه ونسبت نیست ... در سال ۱۹۶۱ معلوم شد که تمایل عسل‌ها به شکرک زدن در یک عسل، رابطه مستقیمی با نسبت دکستروز به آب، در آن عسل دارند. معمولاً نسبت دکستروز به آب، در عسل‌هایی که به سرعت شکرک می‌زنند، از ۱۰/۲ به بالا است و برعکس، عسل‌هایی که شکرک نمی‌زنند، نسبت دکستروز به آب موجود در آن‌ها ۷۰/۱ به پایین است.

»

او، مضافا توضیح می‌دهد:

«

از زمانی که بلور‌های دکستروز از سایر محتویات عسل جدا می‌شوند، دوره شکرک زدن عسل شروع می‌گردد. البته مواد خارجی موجود در عسل مانند قطعات ریز موم، خرده پیله‌های سلول‌ها، ذرات گرده و سایر مواد خارجی موجود در عسل که معمولا در موقع برداشت و تصفیه عسل الزاما با عسل مخلوط می‌گردند، به عنوان شبکه تسریع کننده، شکرک زدن و متبلور شدن عسل را شدت می‌بخشد.

»

بدین ترتیب شکرک زدن عسل، با تشکیل شبکه بلورهای دکستروز آغاز می‌گردد و سرانجام عسل را متبلور می‌کند. چون رنگ بلورهای دکستروز سفید خالص است آن‌ها باعث می‌شوند تا رنگ عسل شکرک زده، روشن‌تر از رنگ همان عسل در حالت مایع درآید و تقریبا به شکل روغن‌های نباتی جامد نمود کند.

برای نگهداری عسل به حالت مایع، می‌باید بادقت به وجود بلورها یا ناخالصی هادر عسل توجه داشت و در صورت امکان می‌بایستی عسل از نظر میزان آب نیز کنترل گردد.

 عسل از دیدگاه بزرگان

ابوعلی سینا ۱۰۰۰ سال پیش در کتاب قانون خود نسخه‌های زیادی بر پایه عسل و موم آن تجویز کرده‌است.

بقراط پدر پزشکی و بنیان‌گذار طب یونان ۲۵۰۰ سال پیش در مورد عسل چنین گفته‌است: هر دارویی از مواد غذایی درست می‌شود و متعاقب آن هر غذایی نیز جانشین دارو می‌گردد، عسل پاسخگوی این دو شرط است.

موریس مترلینگ در مورد عسل گفته: همین امروز اگر زنبور عسل از بین برود هزاران نوع از گیاهان از بین خواهد رفت و از کجا معلوم که تمدن، از بین نرود.

 عسل در ادیان

 عسل در اسلام

در قرآن یک سوره به نام زنبور عسل (سوره نحل) وجود دارد.

خداوند در قرآن می‌گوید:

«

و پروردگار تو به زنبور عسل وحی [الهام غریزی‏] کرد که از پاره‌ای کوه‌ها و از برخی درختان و از آنچه داربست [و چفته‌سازی‏] می‌کنند، خانه‌هایی برای خود درست کن‏ سپس از همه میوه‌ها بخور، و راههای پروردگارت را فرمانبردارانه، بپوی. [آن گاه‏] از درون [شکم‏] آن، شهدی که به رنگهای گوناگون است بیرون می‌آید. در آن، برای مردم درمانی است. راستی در این [زندگی زنبوران‏] برای مردمی که تفکر می‌کنند نشانه [قدرت الهی‏] است[۲]

»

مصریان قدیم ترکیبی از جو ، عسل و گندم تهیه و به جای الکل استفاده می‌کردند.

 عسل در یهود

کتاب مذهبی یهودیان از سرزمین موعود چنین یاد می‌کند که در آن نهرهایی از عسل و شیر جاری است 

. در کتاب انجیل مسیحیان از عسل و گیاهان دارویی به عنوان هدایای گرانبهای طبیعت یاد شده‌است.

.

 عسل در عهد باستان

 عسل در مصر باستان

عسل در زندگی روحانی ، اجتماعی و اقتصادی مصریان باستان نقش مهمی بازی می‌کرده‌است. از حکایت‌های به جا مانده در پرستش‌گاه‌ها و آرامگاه مردگان چنین بر می‌آید که عسل در آن روزگار از اهمیت بسیاری برخوردار بوده و در سنن قدیمی با اشاره به اهمیت دارویی عسل ، به بیماران جهت درمان تجویز می‌شد.

 عسل در یونان باستان

یونانیان باستان تصور می‌کردند که خدایان چون خوراک بهشتی می‌خوردند فناناپذیر و ابدی گشته‌اند آنها ایمان داشتند که عسل یکی از اجزای مهم این خوراک بهشتی است.

 نگهداری عسل

زیر زمین بهترین محل برای نگهداری عسل است ، زیرا که عسل به دور از حرارت و نور برای مدت طولانی باقی می‌ماند وعلی رغم این که معمولاً تاریخ انقضا بر روی شیشه‌های عسل نوشته شده اما به هر حال این مسأله به روش نگهداری عسل وابسته‌است، به طوری که اگر عسل را در دمای بین ۱۰ تا ۱۵ درجه سانتی گراد نگهداری کنید، می‌تواند برای سال‌ها کیفیت خود را حفظ نماید .

 عسل با موم

گاهی اوقات عسل را بدون آن که تصفیه کنند با موم آن می‌فروشند و در چنین حالتی موم در درون عسل مایع غوطه می‌خورد و در هنگام مصرف باید عسل را مکید و موم آن را همانند آدامس جوید، این نوع عسل برای بهبود گوارش و آلرژی و درمان سینوزیت مفید است.

 پانویس

1. ↑ مجموعه سخنرانی‌های جمشید خدادادی تحت عنوان پانزده روز تا سلامتی
2. ↑ آیات ۶۸ و ۶۹ سوره نحل، ترجمه محمد مهدی فولادوند

1. فتاحی ، معصوم ، سید حسین ، (تغذیه از دیدگاه اسلام و دانش پزشکی) ، مشهد: انتشار سال ۱۳۸۴ خورشیدی.
2. ماهنامه ترویجی سبزینه ^{{اجازه نامه}}
3. دکتر محمدحسین صالحی سورمقی ،(دنیای تغذیه) .مرداد ۱۳۸۲.
4. اسرار درمان با عسل ، تالیف : سوفی لاکوست، ترجمه دکتر احسان مقدس، انتشارات نیلوبرگ، تهران، چاپ اول ، بهمن ۱۳۸۷.
5. رس کردن یا شکرک زدن عسل تحت عنوان «آیا عسل طبیعی هم شکر می‌زند؟»، نوشته مهندس ناصر خوشبخت کارشناس زنبور عسل سازمان دامپروری کشور، در نشریه علمی، اقتنصادی، انتقادی « کشاورز» - شماره ۱۱۴- خرداد ماه منتشرگردیده ونیزدر مجله « فضیلت خانواده » شماره‌های ۱۲۸و ۱۲۹ – اول وپانزدهم آذرماه ۱۳۸۴به چاپ رسیده‌است.
6. Honey – by Dr.Jonathan W. White,Jr
7. کتاب زنبور عسل وپرورش آن- تالیف دکتر نعمت الله شهرستانی، استاد دانشگاه تهران
8. کتاب رنبور داری عملی – تالیف دکتر محمد عراقی، استاد دانشگاه زنجان 

برگرفته از سایت ویکی پدیا 

------------------------------------------------------------------------- 

نقش عسل در درمان بیماریها ، شگفت انگیز و حیرت آور است .

هزاران خاصیت عسل هنوز ناشناخته است .

چند خاصیت عسل از هزاران خاصیت عسل :

خواص فیزیکی عسل ، اثر ضد باکتریایی دارد و از زمانهای قدیم انسانها از خاصیت ضد میکروبی عسل سود جسته و آن را در درمان ناراحتی های پوستی از قبیل زخمها و سوختگی ها به کار برده اند و یکی از بهترین پانسمانها محسوب می شود . همچنین ، عسل را در درمان بیماری های دستگاه تنفسی و عفونت های ناحیه حلق به کار می برند و خاصیت ضد باکتریایی آن موجب اثر بخشی عسل می شود و خاصیت ضد التهابی آن نیز مشاهده شده که به هیگروسکوپیک بودن آن نسبت داده شده است . عسل علاوه بر اینکه یک غذای کامل است یک اکسیر پر انرژی نیز می باشد به طوری که سالیان سال به عنوان دارو برای درمان بیماریها مورد استفاده قرار گرفته است مصرف عسل در عرض چند دقیقه به شخص نیرو میدهد و تحمل بافتی و قدرت ترمیم آنرا افزایش می دهد بنابراین ورزشکاران باید عسل مصرف کنند . 

 بنا به تحقیقات به عمل آمده عسل حاوی 80 ماده مفید برای انسان می باشد . 

 لازم به ذکر است که در دنیا هیچ ماده غذایی به اندازه آن نیروی کهربایی ندارد .  

ابو علی سینا در کتاب قانون مینویسد : مصرف متناوب عسل در هنگام زیاد شدن بلغم ، بدن را تقویت و نیرو را زیاد و اشتها را باز می کند ، 

 به عقیده وی عسل جوانی را جاودان می سازد و حافظه را نیرو بخشیده و گذشته را در خاطره زنده می کند ، اندیشه را پاک ، زبان را می گشاید و درد را ریشه کن می کند .

. 

در کتب پزشکی آمده عسل در روغن مالی زخمهای چرکی ، برای درمان بسیار مفید بوده ، با مرهم گذاری تاریکی دید را کاهش داده و بهترین درمان اختلالات دهان است  

. 

در زیاد شدن ادرار موثر است ، دردهای شکم و سرفه را کاهش می دهد ، گزیدگی مار ، دردهای دستگاه تنفس و هر درد مفصلی را تسکین می دهد . خستگی عمومی و احساس سرما را رفع و مقاومت بدن را افزایش می دهد .

گفتنی است ، عسل به عنوان دارو هیچ اثر سوء ، عارضه یا بیماری را به دنبال ندارد ، مگر آن که فقط حساسیت های محدودی را به وجود بیاورد ، بنابر این در حالت آلرژی ، امراض عفونی ، سل ، امراض روانی ، بیماری های کبد و معده ، امراض غدد فوق کلیه ، نارسایی قلب و عروق ، نا راحتی اعصاب ، امراض خونی و ضعف شدید ، باید از تجویز زهر زنبور عسل خودداری کرد .

خواص ضد باکتریایی عسل :

عسل حاوی مواد ضد میکروبی بوده و حتی قوی ترین میکروبها نیز در آن یارای مقاومت ندارد ، با یک آزمایش ساده می توانید مقداری کپک روی مربا را با عسل کاملاً مخلوط کنید بعد از چند روز شاهد خواهید نمود که نه تنها در آن رشد نکرده بلکه کاملاً از بین رفته است .

عسل و درمان میکروب معده بنام Helicubactev ( هلیکوباکتر ) :

مصرف شربت حاصل از یک قاشق عسل طبیعی و آب یک لیمو ترش تازه و آب خنک و چند حبه یخ به مدت سه روز ناشتا و مصرف آن در طول شبانه روز و عسل و آب ، میکروبهای معده را بطور کامل پاک کرده و کلیه سموم بدن را سم زدایی می کند .

عسل و دندان :

ساکارز ( قند یا شکر معمولی ) چنان چه در دهان باقی بماند ، توسط باکتری های لاکتیک به اسید لاکتیک تبدیل شده و این اسید باعث فرسایش دندان ها می شود . اما اگر به جای قند از عسل استفاده شود، مثل ریختن یک قاشق چایخوری عسل در چای ، آنتی بیوتیک عسل مانع فعالیت باکتری های لاکتیک و تولید اسید لاکتیک شده و آسیبی به دندان ها نمی رسد . فلوئور عنصری در چای وجود دارد . توصیه شده است که در نوشیدن چای ، به جای قند از عسل استفاده شود تا عنصر فلوئور بهتر دندان ها را محافظت کند .

عسل وبیماری قلبی :

عسل به علت ترکیبات قندی به خصوص وجود گلوکز زیاد تاثیر بسیار مهمی روی عضلات قلبی و تحریک و تقویت آن داشته ، باعث گشاد شدن رگها ، فشار خون را تنظیم و از سکته قلبی جلوگیری می کند به واسطه وجود دیاستاز ( آنزیمها ) باعث هضم چربی های اطراف قلب می شود . بنابراین توصیه می شود هر روز هنگام بیدار شدن ، یک قاشق مربا خوری عسل را با نصف استکان آب جوشیده و لرم مخلوط نمود و بنوشند.

نگهداری عسل :

بهترین محل برای نگهداری عسل ، جایی است که بدور از حرارت و نور که برای مدت طولانی باقی می ماند . به هر حال این مسئله به روش نگهداری عسل وابسته است ، به طوری که اگر عسل را در دمای 10 تا 15 درجه سانتی گراد نگهداری کنید ، می تواند برای سال ها کیفیت خود را حفظ نماید .

مصرف عسل برای چه کسانی مجاز است ؟

از کودکان بالای یک سال گرفته ، نوجوانان ، جوانان ، مردان و زنان سالخورده و حتی اشخاص مبتلا به دیابت ، قند موجود در عسل را بهتر می توانند تحمل و هضم کنند. عسل یک غذای فوق العاده مفیدی است که برای تمام ادوار عمر مصرف می شود .

عسل جوانی را جاوید می کند :

عسل یک غذای ارزشمند است و چنان چه مرتب و به اندازه کافی مصرف شود ، غذای روزانه را کامل تر می کند و افراد مصرف کننده عسل به علت بهره مند شدن از غذای کامل تر روزانه ، طبعاً در مقابل بیماری ها مقاوم ترند ، کمتر بیمار می شوند ، مواد غذایی مورد نیاز بدنشان بهتر به آن ها می رسد و سرانجام به علل فوق می توان گفت که مصرف مداوم ، مرتب و کافی عسل ، انسان را سالم تر نگه می دارد و طبیعی است که انسان هر چه بدن سالم تری داشته باشد ، طول عمر طبیعی بیشتری خواهد داشت و طبعاً در هر سنی جوان تر نشان می دهد . با تمام این اوصاف ، عسل فقط به این علت خواص فوق را دارد که برخی از مواد را به بدن می رساند . اما حقیقت این نیست که مواد موجود در عسل چیزهایی نیستند که فقط در عسل یافت شوند . بلکه این مواد ممکن است به طور عادی از طریق صدها نوع مواد غذایی گیاهی یا حیوانی نیز تامین شود .  

.                         

   واحد پژوهش و تحقیقات

 

عسل  (روح گلها)

عسل تنها غذایی است که استفاده از آن باعث نابودی چرخه طبیعت نمی شود .

عسل درمانی:

خواص اثبات شده دارویی عسل به شرح زیر می باشد :

1-    خواص ضد باکتریی و آنتی بیوتیکی و همچنین خاصیت ضد التهابی عسل از نظرعملی اثبات شده است.

2-    گلوکز و فروکتوز عسل سریعاً جذب شده و به انرژی تبدیل می شود .

3-    اعمال کبد را فعال کرده و در دفع سموم ( دتوکسکشین ) از کبد موٴثر است .

4-    حرکات و ترشحات روده را بهبود می بخشد .

5-    عسل دارای یک اثر میلین بوده و ترشحات روده ها را تحریک می کند ، فشار اسمزی بالا ، وجود ترکیبات معطر و استیل کولین باعث بروز این اثرات می باشد .

                  

ثابت شده است که عسل به علت داشتن گلوکز زیاد سهل التجزیه و انرژی زا بوده و تاٴثیر بسیار زیادی بر عضلات قلب و انواع بیماریهای قلبی دارد .  

عسل باعث تحریک و تقویت قلب شده رگها را گشاد کرده و جریان خون را در درون شریان های انشعابی افزایش می دهد .  

همچنین وضع فشار مایعات بدن را بهبود بخشیده ، فشار خون را تنظیم کرده و از سکته قلبی جلوگیری می نماید . بنا به گفته پرفسور گولومب اگر بیماران قلبی روزانه 50 الی 140 گرم عسل به مدت 2 ماه مصرف نمایند بهبود می یابند به طوری که ترکیبات خونشان به حالت طبیعی بازگشته و مقدار هموگلوبین خون آن ها افزایش می یابد و ضربان قلب نیز متعادل می گردد .

دکتر ج – ن توماس در مقاله ای در نشریه لانست میگوید ((عسل در موارد ضعف قلب تاٴثیر زیادی در باز گرداندن فعالیت قلب و زنده نگه داشتن بیماران دارد قلب نوعی عضله مانند سایر عضلات بوده و مصرف عسل می تواند انرژی مورد نیاز  عضلات خسته را تاٴمین میکند. ))

شیمرت از عسل برای تقویت قلب پس از انجام یک عمل جراحی سخت استفاده کرده است و آن را به 26 بیمار مبتلا به آنژین دوپواترین (10 میلی گرم در روز)تزریق کرد که در بهبود وضعیت کلی آنها بسیار موٴثر بود .

متس 10 میلی گرم عسل را به مدت 12 روز هر چهار روز یک بار همراه با  strophantineبه بیماران قلبی تزریق نمود و نتایج خوبی به دست آورد . این روش درمانی در ضعف قلب ناشی از مسمومیت و نیز آثار پس از بیماری های تیفوس و دیفتری به کار رفته و نتایج خوبی داشته است .

لونارد مصرف یک لیوان شربت عسل ولرم (عسل محلول در آب )را شب قبل از خواب برای درمان بی خوابی در بیماران قلبی توصیه کرده است .  

عسل به کمک دیاستازهایش چربی های اطراف قلب را از بین برده و به همین دلیل برای سالخوردگان و بیماران قلبی توصیه میگردد . امروز نیز مصرف عسل برای افراد مبتلا به آنژین قلبی و سایر نارسایی های قلبی توصیه می شود.

درمان بیماری های دستگاه گوارش :

عسل برای به کار انداختن دستگاه گوارش بسیار مفید است . تاٴثیر زیادی بر روی هضم غذا داشته و ملین خوبی است اگر مدام مصرف شود باعث فعالیت طبیعی جهاز هاضمه می گردد به همین علت از قدیم آن را دوست معده می گویند . 

 مشاهدات بالینی نشان داده است که اگر عسل با سایر غذاها مصرف شود اسیدهای اضافی را کاهش می دهد و همچنین اگر موقع عکسبرداری از معده از سولفات باریم و عسل استفاده شود یکی دو ساعت بیشتر از سولفات باریم به تنهایی در معده مانده و تصویر نیز واضح تر می گردد .  

عسل برای درمان امراض معده مانند زخم معده ، ورم معده و روده دارویی مفیدی بوده و به علت داشتن آهن و منگنز به هضم غذا کمک می کند .  

ترشح شیره معده را به حالت طبیعی برگردانده و دردهای معده را از بین می برد . عسل دارای واکنش دو جانبه است اول واکنش موضعی که موجب ترمیم زخم معده می گردد ، دوم واکنش تقویت کننده که روی بدن به ویژه دستگاه عصبی موثر است . به طور کلی پیدایش زخمهای معده و اثنی عشر مربوط به عدم تعادل گیرندگی عصبی این اندام هاست . 

 امروزه ثابت شده که عسل بهترین دارو برای درمان زخم های معده و اثنی عشر است .

درمان بیماریهای روده :  

دو پژوهشگر آمریکایی نوس بومر و زایس معتقدند که مصرف عسل دردهای روده را به خوبی از بین می برد .  

فروکتوز عسل به ویژه در عسل های حاصل از گل ها ی خوشبو در روده ها یک خاصیت ضد عفونی کنندگی دارد. 

 همچنین ثابت کردند که اسانس های  فرار عسل بسیاری از بیماری های روده را برطرف می سازد . اسیدهای عسل به ویژه اسید فرمیک برروی روده ها تاٴثیر خوبی داشته و با تخمیر و ترشی روده مبارزه  می کند. 

به طور کلی  اسانس ها و قند های طبیعی عسل که غلظت زیادی دارند عفونت های روده را بر طرف   می کنند . عسل خواص ضد میکربی قوی برای معده و روده ها داشته و موجب تسهیل عمل دفع و سلامتی مزاج می شود .  

عسل برای مبتلا به زخم روده بزرگ نیز مفید بوده  بهترین زمان مصرف عسل در این گونه بیماران دو ساعت قبل از ناهار یا ناشتا و 3 ساعت بعد از شام ،اگر مخلوط با آب گرم مصرف شود نتیجه بهتری حاصل خواهد شد .

      درمان ضعف اعصاب     

در گذشته از عسل برای بهبود دستگاه عصبی استفاده  می کردند . 

ا مروزه مشاهدات بالینی نیز ثابت کرده که عسل برای اعصاب مفید است  پروفسور بوگولپف و کیسلوا  بیماران مبتلا به داء الرقص (انقباض های تشنج آور ماهیچه ها )را با مصرف معالجه کردند و بعد از 3 هفته درمان (بدون استفاده از سایر داروها ) نتایج بسیار خوبی به دست آوردند به طوری که خواب آنها طبیعی شد و دیگر سردردی نداشتند ،حالت نا توانی و عصبی بیماران کاهش یافت و نیرومند تر شدند .  

برای برخی بیماری ها عصبی مصرف مصرف عسل غنی شده با ویتامین دارای اسید گلوتامیک را می توان توصیه کرد ، اگر چه مزه ای نا خوشایند و قی آور دارد ولی عسل اثر نا مطلوب آن را از ببن برده و اثر درمانی عسل مخلوط با این اسید موٴثر تر است .

درمان کندی حافظه

دانشمندان آمریکا یی در آزمایشی به افراد مسن نوشابه های گلوکزی و در آزمایش دیگر نوشابه های شیرین شده با ساکارین دادند، حافظه آنها را اندازه گیری کردند و نتیجه گرفتند که وقتی از نوشابه های گلوکزی استفاده شود تست های حافظه موفق تر است .  

این مسئله به خصوص برای به خاطر سپردن لغات موثرتر است . ویتامین Dعسل واکنش های بین کلسیم و فسفر را تنظیم کرده و باعث می شود که اعصاب کار خود را به خوبی انجام دهند . اعصابی که با یون های کلسیم و فسفر وابسته اند نگهدارنده حافظه می باشند .  

صمغ موجود در عسل نمی گذارد جدار عروق سفت شود بلکه جدار عروق را نرم نگه داشته و باعث میشود که مواد غذایی بهتر به مغز و اعصاب برسند و در نتیجه مطالب بهتر در حافظه می ماند عسل به عنوان یک نوشابه گلوکزی نه تنها دارای مقدار زیادی گلوکز بوده بلکه بسیاری مواد ارزشمند دیگری نیز دارد . 

------------------------------------------------------------- 

 تشخیص عسل طبیعی از عسل تقلبی 

. 

- عسل طبیعیعسل به شهد گل ها اطلاق می شود که زنبور عسل پس از تغذیه از گیاهان مختلف، آن را ساخته باشد. به بیان دیگرعسل ماده شیرین و غلیظی است که توسط زنبوران عسل از شهد گل ها جمع آوری شده و تغییر شکل می یابد و سپس در داخل سلول های مومی کندو ذخیره می شود.
زنبوران عسل دارای نیروی ذاتی هستند که گل های مفید را از غیر مفید تشخیص می دهند. آنها با علاقه فراوان سراغ تمام گیاهان طبی و گل های شفابخش می روند و عصاره آنها را گرفته و به بهترین شکل در اختیار ما قرار می دهند.
این عسل کاملاً طبیعی و سرشار از مواد غذایی و حیات بخش بوده و می تواند تمام نیازهای غذایی را برطرف کند، زیرا زنبور تمام املاح و ویتامین های موجود در گل را به شکل عسل می پروراند و آن را قابل جذب در خون می سازد.
از طرفی کیفیت عسل طبیعی چندین برابر بیشتر از عسل مصنوعی است که زنبور با آب و شکر تغذیه می شود.
2- عسل تقلبی
هر گونه تغییری در عسل مانند افزودن یک سری مواد به آن، تقلب محسوب می شود. به طور کلی عسل تقلبی به دو روش تهیه و در سطح جامعه توزیع می شود.
الف) بخشی از عسل، تقلبی است-  

با کمک زنبور
- بدون کمک زنبور
ب) عسل صد در صد تقلبی است
در این روش عسل 100 درصد مصنوعی بوده و از شیره میوه هایی مانند خرما، توت و غیره یا از مواد گلوکزی (شربت قند)، مواد نشاسته ای و ... ساخته می شود که این عسل ها به هیچ وجه عطر و طعم عسل واقعی را ندارند.
عسل های مصنوعی تهیه شده از شیره میوه ها، دارای مواد و ترکیباتی مشابه عسل طبیعی هستند که از تغلیظ آب میوه ها به طریق مصنوعی و صنعتی به دست آمده اند.
این نوع عسل، بدون دخالت زنبور، از قند، نیشکر و میوه های شیرین مانند خربزه، هندوانه، کدو تنبل و خرما تولید
می شوند. این روش در ایران متداول نبوده، ولی در بعضی از کشورها مرسوم است.

استانداردهای عسل:استانداردهای عسل از کشوری به کشور دیگر متفاوت است که آنها را می توان در استخراج، عسل شکرک زده، عسل شان، شان با قاب کم عمق، بریده شده و یا کل شان عسل در نظر گرفت. سایر مواردی که در تهیه و تولید عسل اهمیت دارند، میزان قند، میزان رطوبت، طعم ، رنگ و عطر عسل می باشد.
گاهی اوقات در توزیع و فروش عسل مواردی چون: یکنواختی رنگ، پاکیزگی برش، ظاهر شان و نحوه چینش و یکنواختی وزن نیز ذکر شده است. 

.
راه های تشخیص عسل طبیعی:
.

۱- فروشگاه های معتبرآسان ترین روش تشخیص عسل طبیعی، خرید از فروشگاه ها و اشخاص معتبر می باشد که شما از سابقه فعالیت آنها در زنبورداری و یا تهیه و فروش عسل مطلع هستید.. 

.
2- میزان رطوبت
برخی افراد، میزان رطوبت عسل را به وسیله برگرداندن شیشه عسل و سرعت بالا و پایین رفتن حباب داخل شیشه، و برخی به وسیله میزان کش آمدن عسل اندازه گیری می کنند، ولی باید توجه داشت که این روش ها دقیق و مطمئن نیستند. 

.
3- میزان تخمیر شدنتمام عسل ها حاوی مخمرهای خوراکی بی ضرر برای انسان می باشند.
باید توجه کرد که عسل در زمستان به دلیل سرمای زیر 11 درجه تخمیر نمی شود. البته نگهداری عسل در دمای 38 درجه سانتی گراد نیز می تواند از تخمیر آن جلوگیری کند، ولی در دراز مدت به کیفیت عسل صدمه می زند، زیرا حرارت بالا کیفیت عسل را از بین می برد.
عسل با رطوبت بیش از 17 درصد بیشتر در معرض تخمیر می باشد. بعد از شکرک زدن، درصد تخمیر عسل افزایش می یابد.
تخمیر شدن مختص عسل های بسته بندی شده و صاف شده نیست، بلکه اگر شرایط مناسب باشد، عسل "شان" نیز تخمیر می شود. 

. 

4- مزه کردن
عسل طبیعی، علاوه بر شیرینی خاص، دارای مزه و طعم ویژه ای است که فقط در عسل وجود دارد و عسل های مصنوعی فاقد این نوع مزه می باشند. لذا افراد می توانند با مصرف زیاد و توجه دقیق به درجه خلوص عسل، حتی نوع عسل را از نظر گیاه مورد مصرف زنبور تعیین کنند، زیرا هر گیاه مزه خاصی به عسل می دهد.
باید توجه داشت که عسل مصنوعی بیشتر مزه شیرینی شکر می دهد تا مزه خالص عسل.
5- عطر و بوی طبیعیاگر درپوش عسل مدتی بسته باشد، هنگام باز کردن درپوش حتماً بو و رایحه قوی و مطبوع عسل طبیعی را می
توانید استشمام کنید.

6- سرعت حل شدن در آباگر عسل را داخل لیوان محتوی آب بریزید، چنانچه به صورت عمودی وارد لیوان پر از آب شده و در ته آن جمع شود و به سرعت حل نگردد، عسل مطلوبی است، ولی اگر عسل هنگام ریختن، در آب حل شود، از مطلوبیت و خلوص کمتر و رطوبت بالاتری برخوردار است.
با این وجود، هر یک از روش های فوق به تنهایی نمی تواند خالص بودن عسل را ثابت کند.
در این روش به وسیله تغذیه مصنوعی زنبوران با شربت قند و آبمیوه ها یا استفاده از عسلک، عسل مصنوعی یا تقلبی تهیه می کنند. در این روش مستقیماً عسل طبیعی با مواد گلوکزی (شربت قند) و شیره میوه ها مخلوط شده و عسل تقلبی تولید می گردد.